dinsdag 6 juli 2010

Nare reclames voor goede doelen

Een van meest altruïstische beroepen ter wereld is toch wel medewerker bij een goed doel. En natuurlijk, goede doelen kosten geld, en geld groeit niet aan bomen of op ruggen, dus moet dat geld ergens vandaan komen. Donaties. Maar, dan moeten mensen je wel weten te vinden. Vandaar dat nu ook goede doelen reclames gaan maken. Niks mis mee, toch?

Fout. Daar is veel mis mee. Niet zozeer dat dat principe fout is, erg nobel zelfs, maar toch weten ook zij geen degelijke reclames in elkaar te zetten. Waarschijnlijk zijn alle fouten die ik in eerdere reclame-posts noemde, ook in deze branch van toepassing.

Bijvoorbeeld de reclame van (ik geloof) het WNF, waar er - natuurlijk met bijbehorende geluidseffecten - verteld wordt dat er per seconde een stuk bos ter grootte van twee voetbalvelden verdwijnt. Da's zo'n 7000 vierkante meter per seconde. Nu zou je zeggen: "daar gaan we wat aan doen!" Prima. Maar weet je wat het plan van het WNF is? "Als je nu BOOM smst naar [?], red je 1 boom voor maar 1 euro."

Één boom? Wàt? Dat kost meer dan duizend euro per seconde! Nee dat is lekker effectief. Vindt je het gek dat de economie op z'n gat ligt als men dagelijks zo'n €900,000,000 moet betalen om ontbossing tegen te gaan?

Ok, dat soort ridicule voorstellen zij hen geoorloofd. Maar de goede-doelen-reclames gaan nog een stap verder. En wel een stap in de omgekeerde richting. Dat ze op de man spelen, is al jaren bekend. Maar de laatste tijd hoorde ik twee reclames die mij oprecht shockeerden. Als dat de manier is om 'awareness' te verspreiden, houdt het voor mij echt op.

De eerste gaat over lichamelijk gehandicapten. Je ziet iemand in een rolstoel die een fiets probeert recht te zetten - wat doet die met een fiets? Naja, misschien stootte hij hem om, dat weet ik niet meer. Na een of twee personen wordt hij dan eindelijk geholpen. Erg nobel van die man, leek me zo. So far so good. Maar dan komt de voice-over om de gerolstoelde man een dermate nare arrogantie in de schoot te werpen, dat men er bijna zin van krijgt iemand de benen te breken.

"Hij had er meer aan gehad als hij 3 maanden geleden was geholpen, toen hij door een groep jongeren..." - Pardòn?! Probeert u nu míj en zelfs hèm schuldgevoelens in de schoenen te schuiven voor iets wat 3 maanden geleden gebeurde? Alsof de man in de rolstoel er achteraf nog even "nou, bedànkt, hôr" aan toevoegde.

Maar het kan nog veel zieker. Aan het begin van dit zomerse weer, dus een of twee weken geleden, was op de radio opeens het volgende spotje te horen.

(hysterisch) "Wat een lekkerrrr weertje om naar het strand te gaan!!! Vergeet je niet je zonnebrand???" (opeens compleet serieus) "3 op de 4 gevallen van huidkanker [...]" (en daarna nog even - alsof om 't in te wrijven) "Nou, veel plezier hè?"

Ja. Heel erg bedankt.

1 opmerking: